بسیار شنیده ام که می پرسند این درست است که باید عرب را سیر نگه داشت و عجم را گرسنه تا سر به طغیان و شورش برندارند؟ و پاسخ اکثریت به این سئوال مثبت است. اتفاقات اخیر در تونس و مصر و آتش زیر خاکستر در سایر کشورهای عربی ار لحاظ بحرانهای اجتماعی دارد ریشه های روان شناختی سئوال فوق را بیشتر برای ما برملا می سازد. مرد هندی راننده تاکسی در دبی در حالیکه دستهایش را تکان می داد و در همان حال رانندگی می کرد با لهجه نامفهوم و لورده انگلیسی هندی اش گفت دیگر کسی به دبی نمی آید و مثل قبل در خیابانها آدم موج نمی زند. راست می گفت . مرکز تجارت جهانی اعراب حالا دارد تبدیل می شود به شهر ارواح. توی هواپیما پیرمرد سفید مویی با خشم می گفت حرومزاده ها فریبم دادند و چند آپارتمان به قیمت گزاف پیش خرید کردم و حالا می گویند بیا یک پنجم پولت را بگیر و برو پی کارت !! پشت بندش هم چند تافحش بست به بالا و پایین زنهای شیخ امارات !!.
آن سبزی فروشی که در تونس خود را به آتش کشید و " بن علی " را فراری داد شاید ناخواسته به شالوده روان شناختی همکیشانش نیز نظری داشته است. مردمی هم که بعد از او به خیابانها ریختند نیز درد مشترکی را در وجود خود احساس می کردند. این بادیه نشینان متمدن دیگر تحمل نسیم بحران جهانی را که حالا به خاورمیانه رسیده است را ندارند. غربیان چند سالی است که با بحرانی طاقت فرسا دست به گریبانند و الحق که خوب جنگیدند با آن . اما همه چیز در اینسوی جهان دارد آغاز می شود. ارباب اگر عطسه کند نوکر ذات الریه می گیرد و شاید بمیرد از عوارضش. عارضه ای که اولین قربانیش " بن علی " بود و شاید تب آن آرام آرام بقیه نقاط این منطقه را درگیر خود سازد. آنها که می گفتند عرب طاقت گرسنگی ندارد شاید بر خود ببالند که فرضشان قوت و استحکام یاقته است با این رخدادها اما شورش فقط بر جراحتشان خواهد افزود و بس. استانداردهای اقتصاد جهانی بسیار بالاتر از چهار سوقهایی است که با دلالی خلایق را به خود مشغول داشته است. اینها در اقتصاد جهانی جایی ندارند . خانه اینها از پای بست ویران است و" بن علی " ها تنها بخشی از این ویرانی به حساب می آیند.
اما عجم ها - به قول عربها البته - هم طاقت گرسنگی را ندارند اما صبرشان از همتایان عربشان بیشتر است. تاریخ دیرینه اشان به آنها یاد داده است که باید به انتظار بنشینند. اصلا" فرهنگ انتظار در قاموس فرهنگی آنان معنایی عمیق و مقدس دارد.درد گرسنگی دردی است که اینان مانند اعراب با آن چندان بیگانه نیستند. می گویند در جنگ جهانی اول نیمی از جمعیت ایران بر اثر گرسنگی و قحطی از بین رفت و جالب اینجاست که بعضی مورخان با خوشحالی از عدم دخالت ایران در این جنگ سخن می گویند.
عجم ها - به قول عربها البته - در فرودگاه دبی باید به همراه هندیها و فیلی پینی ها و پاکستانی ها اسکن چشم شوند در حالیکه اربابان مو بور و چشم آبی از این قاعده مستثنی هستند. از زنک عرب متصدی دستگاه اسکن چشم پرسیدم این برای همه است . فقط سرش را تکان داد یعنی بله. گفتم حتی برای انگلیسی ها ؟ بیچاره تازه سکه اش جا افتاد و سرش را بالا و پایین کرد که معنی اش را نفهمیدم .
